Heinrich Engelhard Steinweg, znany jako Henry Engelhard Steinway (15 lutego 1797 - 7 lutego 1871) - założyciel firmy fortepianowej Steinway & Sons zbudował swój pierwszy fortepian w swojej kuchni w mieście Seesen w 1836 roku. Instrument ten został później nazwany „fortepianem kuchennym” i jest obecnie wystawiany w nowojorskim Metropolitan Museum of Art.

W 1831 r. Johann Baptist Streicher (ur. 3 stycznia 1796 r. w Wiedniu – zm. 28 marca 1871 r. w Wiedniu) - syn Nannette i Andreasa Streichera, zaprojektował i opatentował mechanikę, która nie była ani „wiedeńska”, ani „angielska”. Jej działanie miało wspólne cechy obu typów fortepianowego mechanizmu. Trzydzieści lat później Streicher przeprowadził eksperymenty z wykorzystaniem najnowszych osiągnięć pochodzących z Ameryki. Skonstruował fortepian z naciągiem strunowym na jednoczęściowej żeliwnej ramie wzorowanej na modelu Steinwaya. Fortepian został zaprezentowany w Londynie w 1862 roku i zdobył złoty medal na Wystawie Paryskiej w 1867 roku.

Każdy pianista ma swoją ulubioną markę fortepianu. Ludwig van Beethoven szczególnie cenił fortepiany z warsztatu Streichera, Fryderyk Chopin uwielbiał fortepiany i pianina Camilla Pleyela, Franciszek Liszt promował instrumenty Bösendorfera, a Claude Debussy mówił, że "muzyka fortepianowa powinna być pisana wyłącznie dla C. Bechsteina".
Niedawno wspominaliśmy 55. rocznicę pamiętnego recitalu Vladimira Horowitza w Carnegie Hall, (9 maja 1965), którym artysta powrócił na scenę po 12 lata nieobecności. Na jakim grał wtedy fortepianie?

W obecnej sytuacji koncerty z udziałem wirtualnej publiczności stały się codziennością. Niemal każdego dnia możemy oglądać transmisje live prowadzone przez artystów muzyków w mediach społecznościowych. Powstaje wiele twórczych inicjatyw wykorzystujących najnowsze technologie.
W tym kontekście chcielibyśmy wspomnieć o innowacyjnym wynalazku najsłynniejszego producenta fortepianów na świecie jakim jest Steinway & Sons.

Czy wiecie, że złoty Fortepian marki Pleyel został wyprodukowany w zaledwie 3 egzemplarzach: jeden do dziś jest w posiadaniu angielskiej królowej, drugi można podziwiać w salonie Pleyela w Paryżu, trzeci znajduje się w Muzeum Sztuki Użytkowej w Budapeszcie.

Nannette Streicher z domu Stein (1769-1833) była córką budowniczego fortepianów Johanna Andreasa Steina i była uważana za pianistkę - cudowne dziecko. W 1794 r. wyszła za mąż za nauczyciela fortepianu, kompozytora i wykonawcę Andreasa Streichera (1761–1833). Streicher dołączyła do firmy Nannette i jej brata, która została przeniesiona do Wiednia, ale w 1802 roku para założyła własny biznes. Streicherowie byli bliskimi przyjaciółmi Beethovena, który zasugerował kilka ulepszeń ich fortepianów.